به گزارش خبر پایگاه خبری تصمیم ۲۴، حسن تقیزاده، از اهالی علامرودشت، در گفتوگو با خبرنگار ما از لحظات نفسگیر گرفتار شدن در سیلاب به همراه دو تن از دوستان خود سخن گفت: در حال عبور از خیابان بودیم که ناگهان خودرویمان در جریان شدید آب چرخ خورد. یک از همراه من از پنجره خودرو بیرون رفت، اما من و رفیق دیگرم تصمیم گرفتیم بمانیم؛ چرا که مدارک و وصیتنامههای شهدا و قاب عکس شهید غلامرضا میر در ماشینم بود.
این خادم شهدا با بغضی در گلو ادامه داد: در همان لحظه جملهای در ذهنم خطور کرد: «یا شهید، من لا شهید له» احساس کردم شهدا مرا تنها نمیگذارند. دوستانم از فاصلهای دور مرا دلداری میدادند و میگفتند شیشه را بالا بکش و درب را باز نکن. ثانیهها برایم سنگین میگذشت تا اینکه آب فروکش کرد و با کمک یکی از دوستان توانستم خودرو و جان خود را نجات دهم.
تقیزاده در پایان تأکید کرد: و این نجات، چیزی جز لطف و عنایت شهدا نبود. باور دارم که حضور معنوی آنان، در سختترین لحظات زندگی، دستگیر و نجاتبخش است.
این روایت، بار دیگر نشان داد که یاد و نام شهدا نهتنها در تاریخ و فرهنگ ایران زنده است، بلکه در لحظات بحرانی نیز همچون چراغی روشن، راه نجات و امید را به خادمان خود نشان میدهد.
